Kaalslag bij Residence Victoria ? Gasten uit het luxe hotel Residence Victoria moeten verbaasd hebben opgekeken als ze op 16 mei 2009 het bos in zijn gegaan. “Wat is hier gebeurd?”, moeten ze gedacht hebben
Kaalslag bij Residence Victoria ?
Gasten uit het luxe hotel Residence Victoria moeten verbaasd hebben opgekeken als ze op 16 mei 2009 het bos in zijn gegaan. “Wat is hier gebeurd?”, moeten ze gedacht hebben.
Nou, een groep van bijna 30 rastaurateurs (wetenschappelijke benaming voor vrijwilligers die kilometers varkenskerend raster bovenaan hebben voorzien van een manchet van fijn gaas dat moet voorkomen dat m.n. hertenkalveren als ze er over springen in het raster blijven hangen) van het Edelhert had weer de maandelijkse werkdag, die dit keer bestond uit het verwijderen van minirasters die om jaren geleden geplante eikenboompjes waren geplaatst, ter voorkoming van vraat door edelherten . Deze lieden namen het vrijzetten van de eikjes zeer serieus en haalden niet alleen het gaas weg, maar rooiden ook de naaste omgeving rond de eikeboompjes, bestaande uit grove den, larix en douglassparren totaal uit.
Als je het doet doe het dan goed, moeten ze gedacht hebben. Dit is vrijzetten. Gelukkig voor het bos en de gasten uit Residence Victoria greep onze enthousiaste begeleider van Staatsbosbeheer Jan Boterman in en wist zodoende de Veluwe en de Vereniging van de ondergang te redden. Op deze wijze zijn vele eiken uit gevangenschap bevrijd.
Na de nodige uren zweten, alhoewel echt warm was het ook niet, de weergoden waren ons goed gezind, wachtte ons de lunch. Hiertoe had onze onvolprezen koks, Hélène en Leo , ‘agrarische’ soep bereid. Verrukkelijk. Uiteraard wordt zoiets vooraf gegaan door een bruine antivries van Duitse origine (reclame niet toegestaan, maar het is geliefd binnen jagerskringen).
Na de lunch waren er nog de nodige bomen vrij te zetten. De hoeveelheid af te voeren gaas en palen nam gestaag toe en het aantal zwoegers nam gestaag af. We verplaatsten ons werkterrein ook nog naar een ander gebied van SBB . Ook de bezigheden werden uitgebreid, zoals het opzoeken van een gehoorapparaat: wat je als rastaurateur al niet voor je kiezen krijgt! Maar eendracht maakt macht en door gezamenlijk zoeken is het apparaat gevonden, we staan voor niets. Een man of acht op de knieën, over kameraadschap en gezelligheid gesproken. Aan het eind van de rit werd mij pas duidelijk hoeveel we die dag gedaan hadden. Samen met Jan Boterman hebben we de oude palen en het gaas opgehaald.
Ik denk, zonder te tellen, dat het er meer dan honderd waren.
O, niet te vergeten, we hadden vandaag een nieuwe rastaurateur in ons midden, te weten Evert van Mil. Welkom, we hopen dat je het leuk vond en dat we je de volgende keer weer mogen begroeten. Het was weer een geweldige dag!
