Dit voorjaar zijn we gestart met het beveiligen van circa 8 km zwartwildkerend raster rond het (paarden)dorp Kootwijk. Met de klus van deze dag zijn we over de helft gekomen.Deze dag was er een relatief kleine ploeg, daar dit ook het Mosselweekend was. Hier zat het bronstig deel van de ploeg. Daarnaast moest ook de winkelstand bemand worden in Ugchelen. Ja dan zijn toch een aardig aantal rasterachtigen elders bezig.
Bij aankomst van de niet bronstige dan wel verkopende rasteraars rond 9 uur was er al een aardig stuk voorbereidend werk verricht door Tonny. Hij zat nog in het ritme van zijn nachtdienst en vond het heerlijk om in alle rust tegen 7 uur al aan de slag te gaan en ondertussen de vogels te horen ontwaken en de zon op te zien komen.
Ook de facilitaire ploeg was er vroeg bij om de Windvang op te zetten. Ze hadden een mooi vlak stukje terrein gevonden, midden op een pad. (ook nog een ATB-route)
Jan raadpleegt nog even de sterren, of het wel goed zal gaan om onze Windvang midden op een fietsroute te plaatsen. De sterren gaven ons de zegen dus werd de Windvang afgebouwd.
Om te voorkomen dat de met oogklep moutainbikers dwars door de Windvang zouden racen werd er, ondanks het raadplegen van de sterren, voor de zekerheid maar een auto dwars over het pad ervoor gezet. En dat heeft geholpen. Er werd nu keurig om de tent heen gefietst.
Maar terug naar het werk. De voortvarende start van Tonny kreeg geen voortvarend vervolg. De sleutel van de werkkeet, waar al het gaas en de krammen in lagen, werd niet gevonden op de afgesproken plek. Nadat er gebeld en overlegd was met SBB werd deze pauze benut om de nieuwe rasteraars van kleding en gereedschap te voorzien.
Nadat de sleutel was gevonden en het gaas beschikbaar was kwam de vaart erin. Dat het afrollen van het gaas een fysiek klus is laat deze foto zien. Zou dit de reden zijn van de rugklachten later op de dag?
Bij de afwezigheid van ons vouwvrouwtje (Ini) hadden we vandaag een vouwmannetje. Hij bleek een waardige vervanger
Ons nieuwe lid Frans heeft de slag al goed te pakken en dan bedoelen we niet de Franse slag.
Het gaas moet na het aanbrengen van het manchet weer vast gekramd worden. Bij voorkeur zonder dat de bodywarmer mee gekramd wordt. Daar zorgde Herman wel voor.
Hoewel het geen moeilijke klus was, werd tussentijds door de coördinatoren wel af en toe overleg gevoerd.
Maar men komt niet alleen om te werken, ook om bij te praten en de laatste moppen te tappen. De tranen rollen Ab over de wangen.
Bij de koffieronde van 11 uur kregen twee fietsers ter compensatie van de door ons aangebrachte hindernis ook een bakje leut. Dat werd zeer gewaardeerd. Wellicht levert dat nog nieuwe leden op?
Ome Cor had dit keer twee fotoalbums meegenomen met o.a. zijn rastermemoires en die moesten natuurlijk bekeken worden.
Net voor en ook na de lunchpauze, met weer een lekker soep (de 10 liter was zo op), vertrokken een aantal rasteraars die elders verplichtingen hadden. Met de resterende kernploeg werd nog een stuk manchet vastgeknoopt. Dit waren de laatste loodjes van deze mooie dag bij het paardendorp Kootwijk.
